Joy (31) heeft een hersentumor en wil met beklimmen gevaarlijke berg geld inzamelen voor onderzoek

Niemand hoeft te proberen Joy Pieters (31) tegen te houden, want hij moet en zal in december 2023 de bijna 4,5 kilometer hoge Matterhorn beklimmen. De Papendrechter, die sinds eind 2020 weet dat hij een zeldzame hersentumor heeft, wil met die actie een ton ophalen voor hersenonderzoek. ,,Iedereen weet dat als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb: dan ga ik het doen.’’

In 2020 kreeg Joy een aantal vage fysieke klachten. Nekpijn, die uitstraalde naar zijn armen. Tintelende armen, hoofdpijn. ,,Ik had het er met collega’s over. Een van hen had iets soortgelijks gehad en adviseerde me even langs de dokter te gaan, die zou ‘het zo oplossen’. Ik ging dus maar even.’’

De Papendrechter is geen type wat snel naar de dokter gaat en liep dan ook bijna een jaar met de symptomen rond. ,,Ik denk altijd: dat loopt allemaal wel los.’’ Dat deed het ditmaal alleen niet. Een arts stuurde hem door naar een neuroloog. ,,Dat vond ik helemaal niks, die medische molen in.’’ Hij onderging een MRI-scan en wachtte af.

Na de scan belde de neuroloog. ,,Ze vertelde me dat ze snel naar de scan had gekeken en dat er niets geks te zien was. Alles was vooralsnog goed, maar een andere arts moest ook nog kijken. Ze zou me terugbellen als dat was gebeurd.’’

Angst

Joy zat in de kappersstoel in Dordrecht toen de neuroloog hem weer belde. ,,Ze vroeg me of ik thuis was. Ik zei dat ik over een uur thuis zou zijn.’’ Alles liep wat uit, dus toen na een uur het telefoontje weer kwam, was hij nog onderweg. ,,Ik nam op en zei: ‘Vertel het maar gewoon, ik ben nu wel nieuwsgierig.’’’ Ze vertelde hem dat er een zwelling in zijn hoofd was gevonden. ,,Toen wist ik ook direct: dat is een tumor.’’

Veel meer wist de ex-marinier toen nog niet, dus nam de onzekerheid toe. ,,Ik weet dat er genoeg mensen overlijden aan een hersentumor.’’ Hij moest de dag waarop hij het slechte nieuws kreeg werken, maar goed functioneren lukte niet. ,,Ik was afwezig. Ik piekerde en ik voelde me angstig. Je weet niet wat er precies met je aan de hand is en wat voor gevolgen het heeft.’’

Hij vertelde het zijn vrouw Michelle en meerdere gesprekken over de diagnose konden niet uitblijven. ,,Ik vond dat moeilijk om te doen, omdat zij er zo geëmotioneerd van raakte. Toch moet je het hebben over zaken zoals het huis en een eventuele uitvaart. Want, stel dat het misgaat? Dan moet je bepaalde dingen toch hebben doorgenomen.’’

Joy stond er zelf al redelijk snel nuchter in. ,,Ik dacht: als het zo is, dan is het zo. Ik kan het toch niet veranderen, dus ik blijf nuchter.’’ Zijn twee dochters, beiden acht jaar oud, weten dat papa een hersentumor heeft. ,,Ze weten natuurlijk niet precies wat dat betekent. Ze zeiden bijvoorbeeld tegen andere familieleden dat papa een plekje in zijn hoofd heeft.’’

Niet levensbedreigend

De zeldzame hersentumor die Joy zelf heeft, een ‘Ependymoom’, is momenteel niet levensbedreigend ,,Het is een tumor die vaak voorkomt bij jonge kinderen en volwassenen. Het kan ik het ruggenmerg zitten, of in het hoofd. Het zit alleen in mijn hoofd. Dat is dus relatief goed nieuws.’’

Bij de een kan de tumor lang blijven zitten, bij de ander groeit deze snel en moet-ie worden verwijderd. Tweemaal per jaar ondergaat Joy een MRI-scan om te controleren hoe het met de tumor gaat. ,,Die van mij is nu rustig, maar dat kan altijd veranderen. In principe zou ik er goed oud mee kunnen worden. Als ik klachten heb, zou ik er normaal mee blijven lopen. Nu trek ik wél direct aan de bel.’’

Zijn eigen tumor is dan ook de aanleiding voor de klimtocht waarmee hij 100.000 euro wil ophalen. ,,Voor andere kankersoorten en ziektes is geld, want die diagnoses komen veel vaker voor. Hersentumoren zijn niet zo veel voorkomend, maar als je een kwaadaardige tumor hebt, dan red je het vaak niet. Ik wil iets doen voor al de mensen die het slechte nieuws krijgen. Die horen dat er met hun hersentumor niet te leven valt.’’

Niet bang 

Bang voor het beklimmen van de Matterhorn is Joy niet, want hij heeft genoeg gezien in zijn acht jaar bij de Koninklijke Marine. Als jong ventje had hij de wens om bij de marine te gaan al, maar zijn ouders vonden dat niets. Hij probeerde wat andere dingen. ,,Ik volgde een tijd de kappersopleiding in Rotterdam-Zuid, maar daar was ik alleen maar met de meiden bezig’’, vertelt hij lachend. Hij stopte met die studie en ging alsnog in dienst. ,,Ik houd van uitdaging en sport, dus mijn ouders moesten er toch echt aan geloven.’’

Bij de mariniers was Joy combat lifesaver. ,,Ik was het medische mannetje binnen de eenheid. Als iemand gewond raakte, verzorgde ik die persoon. Als marinier ben je constant aan het trainen en word je regelmatig uitgezonden. Als er op de knop wordt gedrukt, moet je paraat staan. We trainden veel in het buitenland.’’

Carrièreswitch 

Toen Joys vrouw Michelle zwanger raakte, zat hij juist in een fase bij de marine waarin hij constant op reis was. ,,Hartstikke leuk, maar ik was negen maanden per jaar weg.’’ Zijn dochters, een tweeling, werden twee maanden te vroeg geboren. ,,Ze moesten om die reden in een specialistisch centrum blijven liggen.’’ Omdat Rotterdam vol lag, werd het een ziekenhuis helemaal in Veldhoven.

Joys dochtertjes lagen daar wekenlang. ,,De kleinste woog bij de geboorte maar 1100 gram, dus ze hadden veel zorg nodig. Er kwam veel druk op mijn vrouw te staan, want ik was veel weg.’’ Jaren later werd zijn vrouw opnieuw zwanger, dit keer van een zoontje. ,,Dat was het punt waarop ze zei: ‘je moet echt een andere baan zoeken, want dit trek ik niet’.’’ Vanuit een schuttersput, ingegraven en al, stelde Joy een sollicitatiebrief voor de ambulancedienst ZHZ op.

Zodoende Joy werd Joy ambulancechauffeur. Dat bevalt goed. ,,Ik heb leuke collega’s, het werk is leuk. Het is dynamisch, geen dag is hetzelfde. Ik vind het mooi dat ik mensen kan helpen en het verschil kan maken. Dat mensen stoppen met leven en je ze weer aan de praat krijgt. Dat ze weer mooie dingen met hun gezin kunnen doen. Dat vind ik mooi, het geeft voldoening.’’

Gevaarlijk

De berg die Joy samen met jeugdvriend Robbert Janssen zal beklimmen, is geen kattenpis. De Matterhorn ligt in de Alpen op de grens van Zwitserland en Italië. Volgens Mountain Reporters behoort de berg tot de tien meest gevaarlijkste bergen ter wereld. ,,Dit heeft vooral te maken met de vallende rotsblokken en lawines’’, meldt de website. Er stierven, sinds de eerste klimmers in 1865 (die ook omkwamen), meer dan vijfhonderd mensen. 

De Papendrechter is zich bewust van het gevaar, maar moét dit doen. ,,Tegen een ziekte vechten is zwaar en vereist ook doorzettingsvermogen, dus ik zie de vergelijking met het beklimmen van de berg wel. Robbert en ik zijn ijverig, fit en gaan hard trainen om dit voor elkaar te boksen.’’ Joy is blij met de hulp van Robbert. ,,Hij twijfelde geen seconde om mee te gaan. Heel bijzonder.’’

Net als toen hij naar de marine ging, moesten Joys ouders ook dit plan maar accepteren. Spannend vinden ze het wel. ,,Mijn moeder slaapt er nu al slecht van. Mijn vrouw ook. Maar ze staan achter me en weten dat als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb, dan doe ik het. Dan steunen ze me liever dan dat ze me tegenwerken. En dat is heel fijn.’’ 

Zijn twee dochters weten van de plannen van vaders en hun school kijkt of ze een sponsorloop kunnen organiseren om de vrienden te steunen. Mountain Network Dordrecht sponsort de mannen in de vorm van trainingsvoorzieningen en klimcursussen. ,,Dat is natuurlijk geweldig.’’ 

Interview met het AD 

Tesla van den Berg 26-02-22, 12:34